E. A. Daszkowski podczas promocji książki "Rejs do Dżeddy" w Bibliotece Miejskiej w listopadzie 2019 r.
Eugeniusz Andrzej Daszkowski
Syn Antoniny i Jana Daszkowskich, urodził się 4 lutego 1930 roku w Wyszkowie, gdzie skończył szkołę podstawową i średnią. Z morzem zetknął się po raz pierwszy jako siedemnastolatek, na kursach pracy morskiej, organizowanych przez Centrum Wychowania Morskiego. W 1950 r. ukończył Wydział Nawigacyjny Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie, a 6 lat później Wydział Ekonomiczny Transportu Politechniki Szczecińskiej.
Ze względu na działalność w Szarych Szeregach nie miał prawa pływania po morzu. Dopiero w 1956 r. słuchaczy szkoły morskiej zrehabilitowano, a E. Daszkowski w 1958 r. jako młodszy marynarz zamustrował na „Chochliku”. Po 11 latach został kapitanem żeglugi wielkiej. Dowodził wieloma statkami, także pod obca banderą. W latach 1972-78 był rektorem Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie.
Jest autorem wielu opowiadań i reportaży drukowanych w prasie, m.in. w „Tygodniku Morskim” i „Panoramie Śląskiej” oraz autorem artykułów i opracowań z zakresu szkolnictwa morskiego. W 1972 r. wydał swoją pierwszą książkę – zbiór opowiadań morskich „Wachta”. Za opowiadania morskie „Afrykańskie spotkania” otrzymał w 1973 r. nagrodę literacką im. Josepha Conrada, za przygodowe opowiadania „Blindziarze z San Pedro” (1986 r.) – I nagrodę w plebiscycie czytelniczym na najpopularniejszą książkę marynistyczną w latach 1985-1987, za „Szkołę wilków morskich” (1997 r.) – wspomnienia o pierwszej szkole morskiej w Szczecinie z alei Piastów 19 – I nagrodę w konkursie Szczecińskiego Towarzystwa Kultury. W tym samym roku wydał książkę „Pierwsza po Bogu” – o Danucie Kobylińskiej-Walas, jedynej kobiecie, która w historii PŻM osiągnęła szlify kapitana statku pełnomorskiego.
Eugeniusz A. Daszkowski jest autorem kilkunastu książek o tematyce morskiej, ale dla wyszkowian najważniejsze są wydane w 1996 r. autobiograficzne wspomnienia „Mój Wyszków”, obejmujące lata 1930-1948 oraz wydane w 2000 r. „Wyszkowskie wspomnienia”, będące kontynuacją „Mojego Wyszkowa”.
Ze względu na działalność w Szarych Szeregach nie miał prawa pływania po morzu. Dopiero w 1956 r. słuchaczy szkoły morskiej zrehabilitowano, a E. Daszkowski w 1958 r. jako młodszy marynarz zamustrował na „Chochliku”. Po 11 latach został kapitanem żeglugi wielkiej. Dowodził wieloma statkami, także pod obca banderą. W latach 1972-78 był rektorem Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie.
Jest autorem wielu opowiadań i reportaży drukowanych w prasie, m.in. w „Tygodniku Morskim” i „Panoramie Śląskiej” oraz autorem artykułów i opracowań z zakresu szkolnictwa morskiego. W 1972 r. wydał swoją pierwszą książkę – zbiór opowiadań morskich „Wachta”. Za opowiadania morskie „Afrykańskie spotkania” otrzymał w 1973 r. nagrodę literacką im. Josepha Conrada, za przygodowe opowiadania „Blindziarze z San Pedro” (1986 r.) – I nagrodę w plebiscycie czytelniczym na najpopularniejszą książkę marynistyczną w latach 1985-1987, za „Szkołę wilków morskich” (1997 r.) – wspomnienia o pierwszej szkole morskiej w Szczecinie z alei Piastów 19 – I nagrodę w konkursie Szczecińskiego Towarzystwa Kultury. W tym samym roku wydał książkę „Pierwsza po Bogu” – o Danucie Kobylińskiej-Walas, jedynej kobiecie, która w historii PŻM osiągnęła szlify kapitana statku pełnomorskiego.
Eugeniusz A. Daszkowski jest autorem kilkunastu książek o tematyce morskiej, ale dla wyszkowian najważniejsze są wydane w 1996 r. autobiograficzne wspomnienia „Mój Wyszków”, obejmujące lata 1930-1948 oraz wydane w 2000 r. „Wyszkowskie wspomnienia”, będące kontynuacją „Mojego Wyszkowa”.
Źródło: www.wyszkow.pl, opracowała: Elżbieta Szczuka.
